На мінулым тыдні з сяброўскім візітам школу-інтэрнат наведаў выпускнік 2002 года – Аляксей Лукомскі. Можна з упэўненасцю сказаць, што Аляксей – сапраўдны гонар нашай школы. Бо ён – майстар спорту Рэспублікі Беларусь міжнароднага класа па грэка-рымскай барацьбе, член нацыянальнай каманды Рэспублікі Беларусь сярод інвалідаў па слыху. После школы окончил «Бобруйскую специализированную детско-юношескую школу олимпийского резерва», далей – Белорусский государственный педагогический университет г.Минска по специальности «Физическая культура и спорт».
Узяўшы прыклад са старэйшага брата Сяргея (ў далейшым, свайго трэнера), Аляксей Лукомскі пачаў займацца грэка-рымскай барацьбой з 14 гадоў. А ўжо праз два гады яму было прысвоена званне "Майстар спорту». Увайшоўшы ў нацыянальную каманду Беларусі па грэка-рымскай барацьбе сярод інвалідаў па слыху, у дваццаць гадоў Аляксей выйграе чэмпіянат свету, які праходзіў у Балгарыі (ў 2004 годзе), ў 2005 годзе заваёўвае «срэбра» на Дефолимпийских гульнях у Мельбурне, ў 2007 годзе выйграе чэмпіянат Еўропы (ва Ўкраіне), у 2009года Аляксей Лукомскі быў трэцім на Дефолимпийских гульнях на Тайвані. За дасягнутыя поспехі ў спорце Указам Прэзідэнта Беларусі ад 29 ліпеня 2010 года Аляксею было прысвоена ганаровае званне «Заслужаны майстар спорту Рэспублікі Беларусь». Варта таксама адзначыць, што неаднаразова Аляксей Лукомскі ўваходзіў і ў дзесятку лепшых спартсменаў нашага горада.
Зараз Аляксею 31 год. Работает грузчиком на Бобруйском пивоваренном заводе. Ніколі не забывае аб спорце, працягвае трэніравацца і па-ранейшаму ўдзельнічае ў спаборніцтвах.
У ходзе гутаркі з дзецьмі Аляксей распавёў шмат цікавага, успамінаючы аб сваёй школьнага жыцця, аб аднакласніках. Са словамі падзякі казаў аб сваім класным кіраўніку – Rysevoj Н. Л.. и воспитателе – Сайкоўскі У.С.
Напоследок наш гость пожелал ребятам что бы ни случилось, ўпэўнена крочыць да выразна пастаўленай мэты, не адступаць перад перашкодамі, шанаваць і паважаць сваіх бацькоў, впитывать в себя знания и опыт мудрых учителей, чтобы потом уверенно идти по жизни. Бо наперадзе шмат новых і цікавых дарог, выбраць і прайсці якія ўжо трэба будзе самастойна.
Дзякуем Аляксея за цікавую сустрэчу і верым, што ён сваім асабістым прыкладам прымусіў нашых хлопцаў задумацца пра сваю будучыню і натхніў на паспяховае дасягненне пастаўленых мэтаў.